Zameczno dawniej Samków niem. Buschacker dawniej Samitz. Wieś wzmiankowana w 1305 roku.
Zameczno - cmentarzysko ciałopalne kultury łużyckiej.
W 1970 roku, w czasie prac wykopaliskowych w Domaniowicach, pow. Głogów, członkowie ekspedycji archeologicznej odkryli cmentarzysko ciałopalne położone na terenie gruntów wsi Zameczno. Stanowisko zostało zlokalizowane około 500 m. na północ od zabudowań wsi, po południowej stronie drogi Głogów - Zameczno. Ze względu na stałe niszczenie cmentarzyska głęboką orką, a przede wszystkim pracami melioracyjnymi już w tymże roku przystąpiono do badań ratowniczych. W wyniku tych badań wydobyto siedem grobów popielnicowych. Pozyskany materiał zabytkowy wstępnie wydatowano na IV okres epoki brązu (1000 - 800 r.p.n.e.) oraz wczesną epokę żelaza, tzw. okres halsztacki (650 - 400 r.p.n.e.).
Po krótkiej przerwie badania wznowiono latem 1971 r. Miały one nadal charakter wykopalisk ratowniczych. W okresie od czerwca do lipca wydobyto 49 grobów. Wszystkie związane byty z okresem halsztackim. Obrządek pogrzebowy oraz materiał zabytkowy pozwalał wiązać te oraz wcześniejsze groby z ludnością kultury łużyckiej.
Pochówki zalegały na znacznej głębokości - około 80 cm. i stosunkowo dobrze byty zachowane. Większość grobów oprócz popielnic z zasady nakrywano misami odwróconymi dnem do góry, groby były bogato wyposażona w przystawki, często niewielkich rozmiarów. Nie tylko w popielnicach, ale także obok, chociaż rzadziej, znajdowały się pojedyncze ozdoby - najczęściej szpile wykonane z brązu charakterystycznego dla wczesnej epoki żelaza.
Zameczno dziś ...
Zameczno - cmentarzysko ciałopalne kultury łużyckiej.
W 1970 roku, w czasie prac wykopaliskowych w Domaniowicach, pow. Głogów, członkowie ekspedycji archeologicznej odkryli cmentarzysko ciałopalne położone na terenie gruntów wsi Zameczno. Stanowisko zostało zlokalizowane około 500 m. na północ od zabudowań wsi, po południowej stronie drogi Głogów - Zameczno. Ze względu na stałe niszczenie cmentarzyska głęboką orką, a przede wszystkim pracami melioracyjnymi już w tymże roku przystąpiono do badań ratowniczych. W wyniku tych badań wydobyto siedem grobów popielnicowych. Pozyskany materiał zabytkowy wstępnie wydatowano na IV okres epoki brązu (1000 - 800 r.p.n.e.) oraz wczesną epokę żelaza, tzw. okres halsztacki (650 - 400 r.p.n.e.).
Po krótkiej przerwie badania wznowiono latem 1971 r. Miały one nadal charakter wykopalisk ratowniczych. W okresie od czerwca do lipca wydobyto 49 grobów. Wszystkie związane byty z okresem halsztackim. Obrządek pogrzebowy oraz materiał zabytkowy pozwalał wiązać te oraz wcześniejsze groby z ludnością kultury łużyckiej.
Pochówki zalegały na znacznej głębokości - około 80 cm. i stosunkowo dobrze byty zachowane. Większość grobów oprócz popielnic z zasady nakrywano misami odwróconymi dnem do góry, groby były bogato wyposażona w przystawki, często niewielkich rozmiarów. Nie tylko w popielnicach, ale także obok, chociaż rzadziej, znajdowały się pojedyncze ozdoby - najczęściej szpile wykonane z brązu charakterystycznego dla wczesnej epoki żelaza.
Zameczno dziś ...
