Słoćwina jest częścią sołectwa Kłoda.
Z historii ...
Skarb przedmiotów brązowych został znaleziony przypadkowo podczas orki, na stoku niewielkiego wzniesienia, około 600 m na północny zachód od wsi Słoćwina. Znalazca nie poinformował wówczas o swoim odkryciu żadnej instytucji. Na ślad skarbu trafiono również przypadkowo wiosną 1965r., w trakcie powierzchniowych badań archeologicznych. Nie wszystkie zabytki udało się odzyskać, część z nich wcześniej została zniszczona lub zagubiona.
Do końca sierpnia 1966 r. odzyskano z całego skarbu 11 naszyjników, w tym siedem całych i cztery fragmenty, oraz ażurowy przedmiot bliżej nieznanej funkcji. Wszystkie naszyjniki wykonane zostały z brązu metodą odlewu w glinianych formach niszczejących. Ze względu na formę, jak i ornament, można wśród nich wyróżnić dwa podstawowe typy
I - masywne naszyjniki skośnie żłobkowane (naśladownictwo skrętu drutu wokół własnej osi), o róż wartych, prosto uciętych końcach, niekiedy dodatkowo zdobionych kilkoma pasami poprzecznych nacięć;
II - fragmenty naszyjnika z szerokimi i głębokimi żłobkami, pomiędzy którymi pozostają cienkie, blaszkowate ścianki, przy czym kierunek żłobkowania (tordowania) zmienia się kilkakrotnie. Naszyjnik ma zakończenie haczykowate, zdobione poprzecznymi nacięciami oraz nakłuciami.
Towarzyszący naszyjnikom ażurowy przedmiot o nieznanej bliżej funkcji może być wisiorkiem. Wskazuje na to zarówno jego wielkość, jak i łańcuchy o charakterze prawdopodobnie dekoracyjnym. Niewykluczone, że ozdoba ta pełniła zarazem rolę amuletu jej właściciela.
Skarb brązowy ze Słoćwiny datowany jest na schyłek wczesnej epoki żelaza, tzw. okres halsztycki D, a w chronologii bezwzględnej na lata około 500-400 p.n.e. Jego złożenie w ziemi wiąże się prawdopodobnie z niepokojami okresu schyłkowego kultury łużyckiej, a zarazem dowodzi bogactwa przynajmniej niektórych mieszkańców tych ziem.
Słocwina dawniej ...
Słocwina dziś ...
